'Het allerbelangrijkste voor fotografen op locatie is: maak contact'
Fenno Moes geeft trainingen hoe om te gaan met bedreiging, agressie en intimidatie, ook aan journalisten via PersVeilig. Een groot percentage van de meldingen bij PersVeilig komt van 112-fotografen. Nu is er een aparte training speciaal voor hen.
In welk opzicht is de training voor 112-fotografen anders dan de reguliere training?
‘In deze training oefenen we meer, er is ook een extra acteur bij om situaties te spelen. We deden het buiten, met afzetlinten en al. Een situatie bijvoorbeeld van een schietpartij en dat een beveiliger of handhaver je tegenhoudt bij het lint. Maar ook dat een familielid boos op je afkomt. De acteur zette voor de deelnemers zeer herkenbare situaties neer met veel gescheld en getreiter. Voor fotografen was de oefening: hoe zorg je dat je zelf rustig blijft?’
En hoe doe je dat?
‘Blijven ademhalen. Dat is één. Ga het gesprek aan met respect en ga niet in discussie. Als iemand zegt dat je moet oprotten, niet reageren met: ja, maar ik ben fotograaf. Daar kom je niet verder mee. Geef emotiereflectie: ik zie dat u pissig bent. Erken dat de situatie heftig is. Zeg bijvoorbeeld: goh, u bent hier betrokken bij dit ongeluk of bij deze brand en ik kom ineens langs en daar bent u boos over. Of vraag: kende u de mensen? Was het familie?’
Wat is de belangrijkste tip die je de fotografen geeft?
‘Het allerbelangrijkste voor fotografen op locatie is: maak contact. Soms zijn ze zo gefocust op het maken van een foto van het incident dat ze vergeten eerst even de mensen eromheen te bekijken. Wat is de handigste persoon om aan te spreken? En maak ook contact met hulpdiensten, vraag bijvoorbeeld waar je het beste kunt gaan staan.
‘Een factor die het 112-fotografen lastig maakt, is dat bij ongelukken tegenwoordig ook veel van die jochies van twaalf rondlopen die met hun telefoon foto’s maken of filmen en dat direct online zetten. Vertel aanwezigen daarom wat je doet, bijvoorbeeld: ik ben persfotograaf, ik blurr alle gezichten en kentekens, en ik fotografeer geen dode mensen.’
En wat als dit allemaal niet helpt en omstanders alsnog vervelend worden?
‘Maak ook altijd gebruik van je intuïtie. Als de sfeer verandert en je voelt je niet meer veilig: ga gewoon weg. En zeg dat ook tegen mensen door wie je je bedreigd voelt. Niet zomaar weglopen zonder iets te zeggen, want dan gaan mensen achter je aan. Zeg duidelijk: ik pak mijn spullen nu en ik ga weg. Of nog explicieter: ik vind dit heel ernstig, ik schrik hiervan, ik voel me bedreigd. Je hoeft niet te doen alsof het je niets doet. Het is bovendien helemaal niet meer leuk om iemand te bedreigen als diegene zegt: ik vind dit eng, ik pas hiervoor.’
Tekst: Jolanda van de Beld
Foto: Gerard Burgers
Interesse in een training?
Ben je eigenaar van een persbureau of werk je als 112-fotograaf voor een bureau en wil je graag met jouw team ook de PersVeilig training krijgen van Peter ter Velde en Fenno Moes? Laat het ons weten en stuur een mail aan: [email protected] of vul het contactformulier in.
