‘Voor mensen die iets meemaken wat mogelijk traumatisch is, is het van belang dat je gelijk je hart lucht’

Hans Otte is redactiechef van Omroep West, de publieke regionale omroep voor het noordelijke deel van Zuid-Holland. De omroep maakt vaak gebruik van beeldmateriaal van 112-fotografen via persbureaus als Regio15, District8 en AS Media. Deze fotografen krijgen relatief veel te maken met agressie, intimidatie en bedreiging. 

Hoe belangrijk zijn beelden van 112-fotografen voor jullie verslaggeving? 

‘Van groot belang. Met name bij ongelukken of branden zijn zij vaak de eerste ter plaatse. En bij nachtelijke gebeurtenissen, als wij zelf niet op onze qui-vive zijn, zijn zij dat wel. Deze fotografen staan bij nacht en ontij paraat. En we merken bovendien bij de omroep dat het 112-nieuws veel waarde heeft voor ons publiek.’ 

Wat merken jullie van de incidenten die fotografen meemaken? 

‘We hebben ook een paar eigen cameramensen en fotografen en we houden er inmiddels bij bepaalde gebeurtenissen wel rekening mee dat er narigheid kan ontstaan. Denk aan verloren voetbalwedstrijden of evenementen met politieke impact. Sowieso hebben we één auto die geen bestickering van Omroep West meer heeft, en we hebben een calamiteitenkast met steekvesten, beschermende petten – een soort harde honkbalcaps, veiligheidsbrillen en oordopjes. En bij Oud en Nieuw gaat er sinds een aantal jaren een beveiliger mee.’ 

En welke verantwoordelijkheid voelen jullie voor de fotografen van wie jullie foto’s afnemen via de persbureaus? 

‘Ze weten dat we dit soort spullen hebben, hoewel ze natuurlijk ook verantwoordelijk zijn voor hun eigen bescherming. Soms trekken we samen op of gaan ze in opdracht van ons op pad, dan ondersteunen we hun veiligheid natuurlijk. We hebben contact met ze over dit onderwerp, na Oud en Nieuw hebben we bijvoorbeeld met fotografen van Regio15 nagepraat. Dat moeten we sowieso niet vergeten: het is belangrijk om over ervaringen te praten. Voor mensen die iets meemaken wat mogelijk traumatisch is, is het van belang dat je gelijk je hart lucht. Dat helpt het te verwerken.’ 

Wat zijn jullie afwegingen bij het publiceren van 112-foto’s? 

‘We blurren sowieso gezichten en kentekens op foto’s. En ook bedrijfsnamen, zoals laatst een keer gebeurde op een foto van een verkeersongeval waar een bedrijfsbusje bij betrokken was. Slachtoffers houden we buiten beeld, denk aan ongelukken of steekincidenten. Stel dat een dader duidelijk in beeld is bij een arrestatie, dan blurren we ook dat gezicht om herkenbaarheid onmogelijk te maken.’ 

Hoe ver vind je dat fotografen kunnen of moeten gaan voor het mooiste shot? 

‘Geen enkele foto is een leven waard is. Wat mij betreft is het beter om afstand te bewaren dan dat je midden in de actie staat met risico voor eigen welzijn. En ik heb er geen moeite mee dat het dan een plaatje van meer afstand wordt, ten behoeve van de veiligheid. Ik hoef geen bloedspetters op de camera te zien.’

Tekst: Jolanda van de Beld